No:79 Uluslararası Koruma Konulu Genel Karar

madde14 sitesinden
Jaakpaat (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 08.52, 27 Nisan 2016 tarihli sürüm (1 revizyon içe aktarıldı)
(fark) ← Önceki hâli | En güncel hâli (fark) | Sonraki hâli → (fark)
Şuraya atla: kullan, ara

Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (BMMYK)

BMMYK Yürütme Komitesi · EXCOM Kararları · BMMYK Kılavuz İlkeleri · BMMYK Tüzüğü


No: 79 (XLVII) – 1996 ULUSLARARASI KORUMA KONULU GENEL KARAR

Yürütme Komitesi,


(a)Mevcut mülteci sorunlarının karmaşıklığının, hem Yüksek Komiser’in uluslararası koruma ile ilgili temel sorunların asli öneminin hem de söz konusu işlevin uygulanmasına bağlı zorlukların altını çizdiğini kabul etmektedir;


(b)Yüksek Komiser’in uluslararası koruma işlevinin ancak Hükümetlerin tam desteği ile ve özellikle de kalıcı çözümler hükmü yoluyla etkin bir biçimde yürütülebileceğini tekrarlamakta ve Devletlerin, mülteci ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik kaynaklar sağlamanın yanı sıra mültecilerin kabulü ve korunması ile ilgili süregelen açıklıklarını memnuniyetle karşılamaktadır;


(c)Bu bağlamda, 1951 Sözleşmesi ve 1967 Protokolü’nün temel önemini, özellikle de yapılan uygulamaların bu düzenlemelerin hedef ve amaçlarına tam anlamıyla uygun bir biçimde gerçekleştirilmesini gündeme getirmekte ve Güney Afrika ile Kırgızistan’ın Mülteci Statüleri ile ilgili 1951 Sözleşmesi ve 1967 Protokolü’ne katılması ile sözü geçen düzenlemelerin birine veya ikisine taraf ülkelerin sayısını 132’ye çıkmasını memnuniyetle karşılamıştır;


(d)1951 Sözleşmesi’ne ve 1967 Protokolü’ne ve mülteci koruması ile ilgili bölgesel düzenlemelere henüz katılmamış olan tüm Devletleri, bu düzenlemelerde yer almaya ve tüm gereklerini uygulamaya ve böylece uluslararası koruma çerçevesini güçlendirmeye davet etmektedir;


(e)1951 Sözleşmesi’ne ve/veya 1967 Protokolü’ne taraf olan ve söz konusu düzenlemeleri kabul ederken mevcut hükümlerle ilgili çekinceleri olan Devletleri, bu çekinceleri, çekilmeleri bağlamında yeniden ele almaya davet etmektedir;


(f)Yüksek Komiser’in mültecilerin korunmasına ilişkin uluslararası düzenlemelerin uygulanması ile ilgili denetim yeterliğinin yeniden onaylanmış olduğunu gündeme getirmekte ve 1951 Sözleşmesi ve/veya 1967 Protokolü’ne taraf Devletlere, Yüksek Komiser’e söz konusu düzenlemelerin uygulanması konusunda ayrıntılı bilgi verme sorumluluklarını hatırlatmaktadır;


(g)Vatansızların Statüsü’ne İlişkin 1954 Sözleşmesi’ne ve Vatansızlığın Azaltılmasına İlişkin 1961 Sözleşmesi’ne giriş de dahil olmak üzere vatansızlık sorununa eğilmenin önemini yeniden gündeme getirmekte ve Brezilya ve Guatemala’nın 1954 Sözleşmesi’ne, Azerbaycan’ın ise her iki vatansızlık sözleşmesine girişini memnuniyetle karşılamakta ve diğer Devletleri de bu düzenlemelere girmeye çağırmaktadır;


(h)Özellikle kaynakları sınırlı gelişmekte olan ve konumları nedeniyle çok sayıda mülteci ve sığınmacıya evshipliği eden ülkeler de dahil olmak üzere sığınma ülkelerinin ağır bir yük taşımakta olduğunu kabul etmekte; bu bağlamda uluslararası dayanışma ve sorumluluk paylaşımı ilkelerini desteklemeye olan inancını tekrarlamakta ve Hükümetleri ve BMMYK’yı, kalıcı çözümler bulunana kadar mültecilerin yardım ihtiyaçlarını karşılamaya devam etmeye çağırmaktadır;


(i)Kimi zaman mültecilerin ölümü ile sonuçlanan zulüm riski olan yere geri göndermeme ilkesinin ve mülteci haklarının genelde ihlal edilmesini üzüntü ile karşılayarak ve çok sayıda mülteci ve sığınmacının oldukça tehlikeli durumlarda zulüm riski olan yerlere gönderildiğini ve sınırdışı edildiğini belirten raporlardan büyük bir rahatsızlık duyararak, zulüm riski olan yere geri göndermeme ilkesinin kısmi değişikliğe maruz bırakılamayacağını hatırlatmaktadır;


(j)Mültecilerin ya da İşkence ve Diğer Zalim, İnsanlıkdışı ya da Küçük Düşürücü Davranış veya Ceza Sözleşmesi’nde belirtilen türde işkence görme tehlikesi altında olduğu ya da bu tür işkencelere maruz kaldığı düşünülen kişilerin sınırdışı edilmesini ve ne şekilde olursa olsun, resmi olarak mülteci statüsüne kabul edilmiş olsun ya da olmasın, ırkları, dinleri, milliyetleri ya da sosyal bir grup ya da politik bir fikre üye olmaları nedeniyle yaşamlarının ya da özgürlüklerinin tehdit altına gireceği sınırlara iadelerini yasaklayan non-refoulement ilkesinin temel önemini yeniden onaylamaktadır;


(k)Özellikle kadın ve çocuklara yönelik cinsel ve benzer saldırılar da dahil olmak üzere mültecilerin ve sığınmacıların kişisel güvenlik hakkının ihlalini üzüntü ile karşılamakta ve tüm Devletleri, mülteci ve sığınmacıların fiziksel güvenliklerinin korunmasına yönelik uluslararası yükümlülüklerini yerine getirmeye ve bu uygulamaların hemen sonlandırılmasını sağlayacak önlemleri almaya çağırmaktadır;


(l)Sığınma süreçlerinin yanlış kullanımı konusundaki endişelerini belirterek, sığınma süreçlerinin suistimalini önlemeye yönelik tedbirler almış olan Devletleri, söz konusu tedbirlerin, sığınma kurumu da dahil olmak üzere uluslararası koruma temel ilkesi üzerinde yıkıcı etkiler yaratmamasını sağlamaya çağırmaktadır;


(m)Yüksek Komiser’i, ihtiyacı olan herkese uluslararası koruma verilmesini sağlayacak tedbirlere ilişkin görüşme ve tartışmalara teşvik eden ve BMMYK’yı bu konu ile ilgili gayri resmi görüşmeler yapmaya çağıran 77 (XLVI) No’lu kararı yeniden gündeme getirmekte; BMMYK’nın, söz konusu görüşme ve tartışmalarla ilgili olarak şimdiye dek gerçekleştirmiş olduğu etkinlikleri desteklemekte; ve BMMYK’yı, Yürütme Komitesi’ne bilgi vermeye devam ederek bu süreci sürdürmeye özendirmektedir;


(n)BMMYK’nın mülteci hukukunun ve koruma ilkelerinin özendirilmesi ve yaygınlaştırılmasına yönelik etkinliklerinin üzerinde memnuniyetle durmakta ve Yüksek Komiser’i, Ofis’in vatansızlığın önlenmesi ve azaltılması ve diğer ilgili vatandaşlık konuları da dahil olmak üzere teşvik ve eğitim hizmetlerini, Devletlerin etkin desteği ve diğer uluslararası örgütler, sivil toplum örgütleri, akademik kurumlar ve diğer ilgili organizasyonlarla artan işbirliği yoluyla genişletme ve güçlendirmeye devam etmeye çağırmaktadır;


(o)BMMYK’nın Devletlerin, özellikle kadınlara yönelik baskılara karşı verdiği tepkilerin ölçüt ve temel unsurlarının geliştirilmesi ve uygulanmasını desteklemesi ve teşvik etmesine yönelik talebini yeniden gündeme getirmekte, bu bağlamda amacı Devletlerin konu ile ilgili insiyatiflerine ilişkin bilgi paylaşımı olan ve Şubat 1996’da BMMYK tarafından düzenlenen Cinsiyete Bağlı Zulüm Sempozyumu’nu memnuniyetle karşılamakta ve BMMYK’yı, haklı yere zulüm korkusu yaşayan kadınların korunmasına ilişikin çabaları sürdürmeye ve güçlendirmeye özendirmekte; ve Devletleri, cinsiyetle ilgili sorunlara duyarlı ve mülteci statüsü talepleri, cinsel şiddet ya da cinsiyetle ilgili diğer zulümler de dahil olmak üzere 1951 Sözleşmesi ve 1967 Protokolü’nde sıralanan nedenlerden dolayı haklı bir zulüm görme korkusuna dayanan kadınların mülteci olarak kabul edilmesini sağlayacak bir yaklaşım benimsemeye çağırmaktadır;


(p)Ofis’in koruma işlevini etkin bir biçimde sürdürebilmesi amacıyla, BMMYK’nın sığınma başvurusu sahiplerine ve mültecilere erişimini sağlamanın önemini vurgulamaktadır;


(q)Uygun olan durumlarda gönüllü geri dönüşün en arzu edilir çözüm olduğunu belirterek, gönüllü geri dönüşün, yerel bütünleşmenin ve üçüncü bir ülkeye yerleşimin mültecilere yönelik geleneksel ve kalıcı çözümler olduğunu kaydetmiştir;


(r)Bir koruma düzenlemesi ve kalıcı bir çözüm olan üçüncü bir ülkeye yerleşim ile ilgili 67 (XLII) No’lu kararı yeniden onaylamakta ve ölçüt ve süreçlerle ilgili Üçüncü Bir Ülkeye Yerleşim Kitapçığı’nın yayımlanması da dahil olmak üzere BMMYK’nın yeni eylemini memnuniyetle karşılamakta ve bu alandaki üçüncü bir ülkeye yerleşim etkinliklerini desteklemeye yönelik eğitim etkinliklerini teşvik etmektedir;


(s)Hükümetler tarafından gerçekleştirilen üçüncü bir ülkeye yerleşim etkinliklerini ve üçüncü bir ülkeye yerleşim ihtiyacı olduğu kabul edilen mültecilere bireysel çözümler bulunması ve üçüncü bir ülkeye yerleşim fırsatlarından eksiksiz bir biçimde yararlanılması amacıyla BMMYK’nın göstermiş olduğu çabaları takdir etmekte ve bu bağlamda Hükümetleri, sorumluluk paylaşımı dahilinde mültecilerin üçüncü bir ülkeye yerleşim ihtiyaçlarına etkin bir biçimde karşılık vermeye yönlendirmektedir;


(t)BMMYK’nın Hükümetler ve üçüncü bir ülkeye yerleşim ile ilgili STÖ’lerle (NGO) yaptığı süregelen görüşmelerin bir parçası olan düzenli bilgi alışverişini desteklemektedir;


(u)Herkesin ülkesine dönme hakkını ve tüm Devletlerin vatandaşlarının geri dönüşünü ve yeniden bütünleştirilmesini kabul etme ve kolaylaştırma sorumluluğunu tekrarlamakta ve Devletlere, uluslararası korumaya ihtiyacı bulunmayan kişilerin güvenli ve onurlu bir biçimde geri dönmesini kolaylaştırmaya yönelik stratejileri uluslararası işbirliği çerçevesinde incelemelerini tavsiye etmektedir;


(v)Bu bağlanmda BMMYK’yı, diğer ilgili uluslararası örgütlerle işbirliği içerisinde, 1995 yılında geri dönüş sürecinin nasıl kolaylaştırılabileceği sorusu ile başlatılmış olan karşılıklı danışma sürecini sürdürmeye özendirmektedir;


(w) İnsan haklarına saygı ve ilgili düzenleme ve standartların uygulanması da dahil olmak üzere, Devletlerin mülteci sorunlarını çözmeye yönelik sorumluluklarına özellikle dikkat ederek ve özellikle menşe ülkeler bağlamında mülteci akışının nedenlerini ortadan kaldırılması amacıyla önlem alınmasının istenen bir durum olmasının yanı sıra koruma ve bulunan çözümler arasındaki ilintiyi de hatırlatarak BMMYK’yı uygun olduğu durumlarda ulusal yasal ve hukuki kapasite oluşumunu desteklemeye yönelik etkinlikleri devam ettirmeye ve Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiserliği ve konu ile ilgili diğer örgütlerle işbirliği yapmaya çağırmaktadır.