Entegrasyon
Entegrasyon, göçmenlerin, mültecilerin ya da diğer yerinden edilmiş bireylerin yeni bir topluma dahil olurken hem temel hak ve özgürlüklerden eşit biçimde yararlanabildikleri hem de kendi kimliklerini, kültürlerini ve değerlerini koruyabildikleri karşılıklı bir uyum sürecini ifade eder. Entegrasyon, bireyin yalnızca ev sahibi toplumun normlarına uymasını değil, aynı zamanda toplumun da göçmen ya da mülteci bireylerin varlığını kabul etmesini, onlarla eşit ve saygılı bir ilişki kurmasını gerektirir. Bu süreç, çift yönlüdür: hem göçmen bireylerin hem de ev sahibi toplumun aktif katılımını ve sorumluluk üstlenmesini temel alır.
İnsan hakları temelli bakış açısına göre entegrasyon, bireylerin sosyal, ekonomik, kültürel ve siyasal yaşama tam, gönüllü ve onurlu katılımını hedefler. Bu çerçevede, entegrasyon sadece barınma veya istihdam gibi maddi koşulların sağlanmasıyla sınırlı değildir; ayrımcılığın önlenmesi, eşit muamele, sosyal katılım, eğitim ve dil erişimi, sağlık hizmetlerine ulaşım ve vatandaşlık haklarına giden yollarda fırsat eşitliği gibi daha geniş ve yapısal boyutları da kapsar.
Entegrasyonun başarılı olabilmesi için ev sahibi toplumda önyargıların azaltılması, kültürel çeşitliliğin tanınması ve toplumsal kapsayıcılığın güçlendirilmesi gerekir. Bu süreçte göçmen ya da mülteci bireylerin yalnızca “uyum sağlayan” değil, aynı zamanda hak sahibi ve katkı sunan öznel varlıklar olarak görülmesi esastır.
Asimilasyondan farklı olarak entegrasyon, bireyden kendi kimliğini terk etmesini beklemez. Tam tersine, çokkültürlülüğü bir zenginlik olarak görür ve toplumsal barışın temelini, farklı kimliklerin bir arada var olabilmesine dayandırır. Entegrasyon politikaları bu nedenle hem bireysel hem de toplumsal düzeyde karşılıklı sorumluluk, eşitlik ve kapsayıcılık ilkelerine dayanmalıdır.
